Projekt aktywnego uczestnictwa w kulturze w CKZiU Nr 1 w Warszawie

Słuchacze CXXVIII LO dla Dorosłych  w Teatrze Polskim

CELE PROJEKTU:  Zwiększenie kompetencji kulturalnych i społecznych słuchaczy i nauczycieli poprzez umożliwienie im bezpośredniego uczestnictwa w spektaklach teatralnych.

Budowanie lokalnej wspólnoty  szkolnej odbiorców kultury i zainicjowanie aktywności kulturalnej.

Rozwijanie umiejętności  z zakresu edukacji  teatralnej oraz pobudzenie do rozwijania własnych zainteresowań twórczych.

W ramach projektu aktywnego uczestnictwa w kulturze,  6 listopada 2016 roku nasi słuchacze oraz nauczyciele obejrzeli sztukę Aleksandra Fredry „Dożywocie” w reżyserii Filipa Bajona w Teatrze Polskim . Jest to jedna z trzech najlepszych komedii Fredry, ukazująca świat kapitału i kapitalistów. Jej głównymi bohaterami są ofiary wszechwładzy pieniądza: lichwiarz Łatka, nicpoń i hulaka Leon Birbancki oraz podupadający finansowo ziemianin Orgon. Motyw dożywocia, czyli stałych procentów od zdeponowanego majątku, stał się znakomitym kluczem do podwójnej intrygi – rzec można miłosnej i finansowej. Reżyser bawi się tekstem, traktując go z lekką ironią, dystansem, lecz nie wpadając w utarte schematy „spektaklu w kostiumie”. Filip Bajon miesza konwencje. Świat XIX-wieczny splata się ze współczesnością. Podziwiamy kostiumy i scenografię z epoki Fredry, a jednocześnie obserwujemy maklerów, ubranych w czarne garnitury, śledzących wyświetlane z tyłu sceny notowania giełdowe. Scenę zdobi byk – „złoty cielec”, a po bokach stoją automaty do gry. To swoiste pomieszanie stylów, co jest zaskakujące, w ogóle nie przeszkadza, wręcz przeciwnie, jest swego rodzaju powiewem świeżości w inscenizacji klasycznego tekstu. Aktorzy swoje role odgrywają nieco z dystansem i odrobiną przesady, ale też z subtelnym humorem. Dla Filipa Bajona, który wielokrotnie realizował klasykę polską w kinie, teatrze i telewizji, "Dożywocie" jest opowieścią nie o jednym, a o wielu wilkach z Wall Street – ludziach, którzy mogli mieć wszystko, mieli niemal wszystko i wszystko stracili, ponieważ myśląc, że kochając życie, kochali tylko pieniądze. Spektakl był refleksją dla  słuchaczy, którzy otwarcie wyrażali swoje opinie.